“ไม่แน่นอน แต่ไม่ประมาท”

 “ไม่แน่นอน แต่ไม่ประมาท”
     18 สิงหาคม 2565
     “ความจริง”ของชีวิตและสรรพสิ่ง ไม่ขึ้นกับความเชื่อ ความรู้ หรือความรู้สึกของใคร สิ่งนั้นคือ “ความไม่เเน่นอน”
     ความไม่เเน่นอน คือ การเปลี่ยนแปลงของรูป~นามตลอดเวลา ได้แก่ “เกิดขึ้น~ตั้งอยู่~ดับไป” หรือเรียกสั้นๆว่า “เกิด~ดับ”เป็นธรรมดา
     ยกเว้นสภาพจิตที่เป็นอิสระจากอาสวะกิเลส ที่เรียกกันว่า “นิพพาน” แล้ว นอกนั้นล้วนมีสภาพไม่แน่นอนทั้งสิ้น
     พุทธศาสนา สอนให้เข้าใจความจริงนี้ และ”ครองชีวิตอยู่กับความไม่แน่นอนด้วยความแน่ใจในธรรมว่า “เข้าใจ..ยอมรับ..ปรับจิต..ไม่ยึดติดสิ่งใด”
     ความไม่แน่นอน เป็นบทธรรมะที่ลัดสั้นครอบคลุมความหมายแห่งธรรมทุกอย่าง, สามารถนำมาใช้ในชีวิตได้ทุกเรื่องทุกสถานการณ์ และยังสัมมาทิฏฐิให้เกิดเสมอ
     หลักปฏิบัติต่อความไม่แน่นอน คือ “ความไม่ประมาท” ได้แก่ ไม่ประมาทในการละความชั่ว, ไม่ประมาทในการทำความดี, ไม่ประมาทในการฝึกจิตให้พ้นทุกข์.
     “สรรพสิ่งไม่แน่นอน แต่เราไม่ประมาท” จึงเป็นธรรมะเตือนใจตลอดชีวิต.
          ภูสิงห์