นิทานก่อนนอน
16 สิงหาคม 2565
อโรคฺยปรมา ลาภา
ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ.
••••••••••••••••
“ครั้งแรก”ที่รู้จักคำนี้
สมัยหนึ่ง เมื่อได้รับคัดเลือกให้เป็นตัวแทนนักเรียนชั้นประถมศึกษา ไปแข่งขันตอบปัญหาสุขภาพ (ถามสด) ในกิจกรรมอย่างหนึ่งของโรงพยาบาลสมเด็จ
พิธีกร ตั้งคำถามว่า “อโรคฺยปรมา ลาภา” แปลว่าอะไร ?
ปรากฎว่าเพื่อนร่วมทีมทั้ง 3 คนรวมเราด้วย คิดคำตอบไม่ได้สักคน พอเวลาจะหมด..เราเลยตัดสินใจเขียนคำตอบลงในกระดาษก่อนส่งให้กรรมการว่า “พระกินข้าว”
พอกรรมการเฉลยคำตอบที่ถูกเท่านั้นแหละ ทั้งสามคนต่างก้มหน้าเเทบจะเเทรกแผ่นดินหนี
“ครั้งที่สอง” ที่ต้องจดจำ
พรรษาแรกของการอุปสมบท ได้ตั้งใจปฏิบัติธรรมอย่างเคร่งครัด ณ วัดไตรภูมิ โดยมีหลวงปู่เลา เขมกาโม ให้โอกาส
พอจะออกพรรษา หลวงปู่บอกว่าให้ไปแสดงธรรมแก่ยายและญาติฟังที่บ้าน ในขณะที่พระใหม่มีความกังวลใจอย่างมากว่า กลัวทำไม่ได้
พระใหม่เลยต้องเตรียมตัวยกใหญ่ ด้วยการท่องหนังสือธรรมะเล่มหนึ่งชนิดที่ว่า “ท่องจำไปเทศน์”..ที่น่าเเปลกคือ หัวข้อธรรมที่ได้รับครั้งนี้ คือ “อโรคฺยปรมา ลาภา”
พอถึงวันเทศน์จริง ก็ทำเอาโยมแม่ซาบซึ้ง ออกอาการภูมิใจพระลูกชายจนน้ำตาไหล ในขณะที่พระกลับไม่อินในเนื้อหาธรรมะเลย เพราะมัวแต่ตื่นเต้นจนเหงื่อท่วมตัว
“ถึงวันนี้…”
แม้จะผ่านการเรียนธรรมและบรรยายธรรมมามากมาย…แต่ธรรมบทนี้ก็ยังเป็นบทแห่งธรรมที่ก้องอยู่ในใจตลอดเวลา ไม่เคยจืดจางเลย.
“ลาภอย่างยิ่ง คือ ความปราศจากโรค”
ราตรีสวัสดิ์