"อย่าเยอะจนแย่"

 "อย่าเยอะจนแย่"
    8 สิงหาคม 2565
    น้ำ มีธรรมชาติไหลลงสู่พื้นที่ลาดลุ่มและขังตัวอยู่ในพื้นที่ที่ถูกจำกัดด้วยขอบเขต กลายเป็น ห้วย หนอง คลอง บึง ทะเล หรือมหาสมุทร
    ชีวิต ต่างปรารถนาความสุข..แสวงหาความสุขตามกระเเสแห่งความอยากได้ อยากมี อยากเป็นตลอดเวลา พร้อมกับสร้างตัวตน (อัตตา) ขึ้นมารองรับ เกิดความรู้สึกว่าเป็น “ตัวกู ของกู”
    ถ้าความสุขที่ได้มา ไม่เป็นไปโดยชอบธรรมคือไม่ถูกต้องตามธรรม ความสุขเหล่านั้นก็จะกลายร่างเป็นความทุกข์หรือมีความทุกข์ปะปน จนทำให้ชีวิตต้องเดือดร้อนในภายหลังอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
    ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องไปจัดการความคิดของคนอื่น ตราบใดที่ยังไม่เข้าใจความสุขที่ถูกต้อง ก็จะต้องดิ้นรนขวนขวายต่อไป ตราบนั้น
    คนเราก็เท่านี้ “อย่าเยอะจนแย่ !” ดูแลตัวเองให้ดี ทำหน้าที่ให้ถูกต้อง สติอย่าให้พร่อง ความเศร้าหมองจะหมดไป.
          ภูสิงห์