“ความจริง 3 จ.”
30 สิงหาคม 2565
ขึ้นชื่อว่า “ความจริง” เป็นสิ่งที่ใครๆก็อยากรู้, แต่สิ่งที่สำคัญกว่าการรู้ความจริง คือ “เราได้ประโยชน์อะไรจากความจริง ?”
ความสำคัญจึงอยู่ที่ “การเรียนรู้และการเอาประโยชน์จากความจริง ไม่ใช่เพียงแค่อยากรู้ว่าอะไรจริง อะไรไม่จริง”
อีกอย่างหนึ่ง..ที่ว่าความจริงนั้น ก็ต้องพิจารณาถึง”แหล่งที่มาของความจริง” ซึ่งจะเป็นสิ่งบ่งบอกถึงความจริง
1. ความจริง”ในจอ”..คือ เรื่องราวที่รับข้อมูลข่าวสารจากเครื่องมือสื่อสารต่างๆมี โทรศัพท์ เป็นต้น ที่ผู้ส่งสารเข้าไปในเครื่องมือเหล่านั้น
มีเนื้อหา..วิธีการ..และเจตนาต่างๆ กันไป, รวมถึงสื่อสิ่งพิมพ์ หนังสือตำราต่างๆ ที่เป็นเเหล่งความรู้ให้เราได้”ดู-ฟัง-สังเกต”
2. ความจริง”ที่เจอ”..คือ เรื่องราวที่เป็นประสบการณ์จริงของตนเอง สัมผัสเอง ทั้งดีและร้าย ส่งผลเป็นสุขบ้าง ทุกข์บ้าง
ซึ่งเกิดจากปัจจัยภายนอก คือ สิ่งที่เราเข้าไปเกี่ยวข้อง เเละเกิดจากปัจจัยภายในคือ ความสนใจของเราเอง
3. ความจริง”ในใจ”..คือสภาวธรรมต่างๆที่เกิดกับใจ เช่น กุศลธรรม (ใจดี) อกุศลธรรม (ใจขุ่นมัว) หรือ อัพยากตะ (ใจเฉยๆ) / คิดดี คิดไม่ดี เป็นต้น
เป็นความจริงที่รู้เฉพาะตน เกิดจากความคิดปรุงเเต่งใจในลักษณะต่างๆ ทางมโนกรรมของตนเอง
อย่างไรก็ตาม..ไม่ว่าจะเป็นความจริง”ที่เจอ~ในจอ~ในใจ” หากนำมาใช้เพื่อการแก้ปัญหาหรือความดับทุกข์ ย่อมมีประโยชน์ทั้งนั้น
แต่หากอยากรู้ความจริงเพื่อการเบียดเบียนประหัดประหารกัน หรือช่วงชิงชัยชนะกัน ก็ไม่ถือว่า “ได้ประโยชน์จากความจริง”
ดังนั้น..”อย่ามัวอยากรู้ความจริง จนลืมเอาประโยชน์จากความจริง”
ภูสิงห์
